Ayazi, Burhan. Aʼinah-yi
Sanandaj: Musavvar. Sanandaj: B. Ayazi, 1992, 878 s.
ÖZET
Senendec’in
Aynası: Resimli
آئينۀ سنندج: مصور
Borhan Ayazi, A’inah-i Sanandaj adlı eseri, büyük oranda,
doğduğu şehirde 1931–81 yılları boyunca yaşadığı ve tanık olduğu kişisel
tecrübelerine dayanarak kaleme almıştır. Kitapta binalar ve yapılar, ayinler ve
törenler, inançlar ve hurafeler, ticaret ve dükkânlar, şehir planlaması ve
mimarinin yanı sıra oyunlar, sporlar gibi Sanandajlilerin boş zamanlarını
değerlendirdikleri faaliyetlerden oluşan kapsamlı bir dizin bulunmaktadır. Bu
nedenle eser, “mevcut etnografik incelemesi” tek bir tarihsel dönemle sınırlı
olmayan, aksine yarım yüzyılı kapsayan geniş bir monografi gibidir. Sonuç
olarak çalışma, zaman içinde meydana gelen kültürel değişimlere de
değinmektedir. Kitap Senendec şehrinin birçok siyah beyaz manzara resmini de
içermektedir.
Eserini Farsça yazan Ayazi, Senendec sakinlerinin dili
Kürtçeye değinmemektedir. Bununla birlikte, bazı Kürtçe isimlerin kökenlerini
açıklamaktadır. Dil ve şiveye ayrılmış bir bölümün olmayışı muhtemelen dilin
yarım yüzyıl gibi bir süre içerisinde nadiren büyük değişimler göstermesi ve
yazarın temel amacının kültürel değişimleri kaydetmek istemesi ile
açıklanabilir. Öte yandan yazar kitabının Senendecli genç Kürtlere şehirlerinin
yakın geçmişini tanıtacağını ummaktadır. Yazara göre, söz konusu geçmiş
bugünden çok daha güzeldir.
Hedeflenen okur kitlesinin sınırlı olmasına rağmen eser,
yerli bir “kültürel yardımcı”nın bakış açısıyla Senendec popüler kültürünün
inceliklerine dair ayrıntılıs bir açıklama
sunmaktadır. Bu itibarla kitap antropologlara ve antropoloji alanına ilgi
duyanlara önerilir. Üstelik A’yinah-i
Sanandaj, Mohammad Ghazi’nin yazılarını akla getiren özgün ve keyifli bir
tarza sahiptir. Burhan Ayazi gibi Ghazi de eserlerini Farsça kaleme alan bir
Kürt’tür.
Son olarak şuna işaret etmek gerekir ki yazar Senendec
tarihini anlatma ihtiyacı hissetmemiş ve okuyucuları sık sık Şeyh Mohammad
Mardookh’un Tarikh-i Kurd wa Kurdistan adlı eserine yönlendirmiştir. Bu sebeple kitapta tarih kitaplarında
alışılageldiği gibi kaynaklar listesi bulunmamaktadır. Ancak, yazar tarihsel
kanıt göstermenin zorunlu olduğunu düşündüğü durumlarda kaynağa atıfta
bulunmuştur. Bu kaynakların birçoğu yazar tarafından bizzat bir araya getirilen
ve birincil kaynak olarak kitabın değerini arttıran el yazmalarıdır.
Iradj Ismailpour Ghouchani
Çeviren Hasan Çolak
Ayazi, Burhan. Aʼinah-yi
Sanandaj: Musavvar. Sanandaj: B. Ayazi, 1992, 878 s.
ÖZET
Senendec’in
Aynası: Resimli
آئينۀ سنندج: مصور
Borhan Ayazi, A’inah-i Sanandaj adlı eseri, büyük oranda,
doğduğu şehirde 1931–81 yılları boyunca yaşadığı ve tanık olduğu kişisel
tecrübelerine dayanarak kaleme almıştır. Kitapta binalar ve yapılar, ayinler ve
törenler, inançlar ve hurafeler, ticaret ve dükkânlar, şehir planlaması ve
mimarinin yanı sıra oyunlar, sporlar gibi Sanandajlilerin boş zamanlarını
değerlendirdikleri faaliyetlerden oluşan kapsamlı bir dizin bulunmaktadır. Bu
nedenle eser, “mevcut etnografik incelemesi” tek bir tarihsel dönemle sınırlı
olmayan, aksine yarım yüzyılı kapsayan geniş bir monografi gibidir. Sonuç
olarak çalışma, zaman içinde meydana gelen kültürel değişimlere de
değinmektedir. Kitap Senendec şehrinin birçok siyah beyaz manzara resmini de
içermektedir.
Eserini Farsça yazan Ayazi, Senendec sakinlerinin dili
Kürtçeye değinmemektedir. Bununla birlikte, bazı Kürtçe isimlerin kökenlerini
açıklamaktadır. Dil ve şiveye ayrılmış bir bölümün olmayışı muhtemelen dilin
yarım yüzyıl gibi bir süre içerisinde nadiren büyük değişimler göstermesi ve
yazarın temel amacının kültürel değişimleri kaydetmek istemesi ile
açıklanabilir. Öte yandan yazar kitabının Senendecli genç Kürtlere şehirlerinin
yakın geçmişini tanıtacağını ummaktadır. Yazara göre, söz konusu geçmiş
bugünden çok daha güzeldir.
Hedeflenen okur kitlesinin sınırlı olmasına rağmen eser,
yerli bir “kültürel yardımcı”nın bakış açısıyla Senendec popüler kültürünün
inceliklerine dair ayrıntılıs bir açıklama
sunmaktadır. Bu itibarla kitap antropologlara ve antropoloji alanına ilgi
duyanlara önerilir. Üstelik A’yinah-i
Sanandaj, Mohammad Ghazi’nin yazılarını akla getiren özgün ve keyifli bir
tarza sahiptir. Burhan Ayazi gibi Ghazi de eserlerini Farsça kaleme alan bir
Kürt’tür.
Son olarak şuna işaret etmek gerekir ki yazar Senendec
tarihini anlatma ihtiyacı hissetmemiş ve okuyucuları sık sık Şeyh Mohammad
Mardookh’un Tarikh-i Kurd wa Kurdistan adlı eserine yönlendirmiştir. Bu sebeple kitapta tarih kitaplarında
alışılageldiği gibi kaynaklar listesi bulunmamaktadır. Ancak, yazar tarihsel
kanıt göstermenin zorunlu olduğunu düşündüğü durumlarda kaynağa atıfta
bulunmuştur. Bu kaynakların birçoğu yazar tarafından bizzat bir araya getirilen
ve birincil kaynak olarak kitabın değerini arttıran el yazmalarıdır.
Iradj Ismailpour Ghouchani
Çeviren Hasan Çolak