رضايى، جمال. بیرجندنامه: بیرجند در آغاز سده ی چهاردهم
خورشیدی. به اهتمام محمود رفيعى. تهران: هیرمند، ١٣٨١، ۴۲۴ص.
Rizayi,
Jamal. Birjandnamah: Birjand dar Aghaz-i Sadah-yi Chahardahum-i Khurshidi.
Mahmud Rafiʻi (ed.). Tehran: Hirmand, 2003, 424 s.
ÖZET
Birjandname:
Fars Takvimiyle 14. Yüzyılın Başlarında Birjand
بیرجندنامه: بیرجند در آغاز سده ی چهاردهم خورشیدی
Bu kitap, Birjand şehrinin bir hikâyesi olup
dünün Birjandı’nı çağdaşlara tanıtmayı amaçlamaktadır. Jemal Rezayi öncelikli
olarak “Birjand’ın popüler kültürü” üzerine bir kitap yazmak istemiş fakat
doğduğu bu şehirde geride bıraktığımız on yıllar içerisinde meydana gelen
dramatik değişimlerin farkına varmıştır. Bu değişimler yazara o denli sert
görünmüştür ki, geçmişin unutulacağı korkusuyla
projesini mevcut Birjand’ı değil de bildiği Birjand’ı konu edinen bir kitap
yazmak olarak değiştirmiştir. Kitap her biri ayrı ayrı ele alınmış ve ayrıntılı
bir şekilde değerlendirilmiş olan şehrin mimarisi, geçim kaynakları,
giyim-kuşam biçimleri, gelenekleri, dili, oyunları ve halkın inançları gibi
meselelerle ilgili farklı tartışmaları içeren bir monografidir.
Mimari alanında vurgunun büyük kısmı
binaların yapısından ziyade toplumsal işlevi üzerine yoğunlaşmaktadır. Birjand’ın
eski sulama ve su temin etme sistemi hakkındaki incelemeler eserin diğer önemli
yönleri arasında yer almaktadır. Fakat muhtemelen kitabın en dinamik ve çekici
yeri, Birjand halkının popüler inançlarını ve fikirlerini konu edinen iki
bölümdür. Söz konusu iki bölüm, Jamal Rezayi’nin yazma şansına asla sahip
olamadığı kitabın ön sözü olabilirdi (Rezayi, kitabın yayımlanmasından yaklaşık
bir yıl önce vefat etmiştir).
Birjand Kitabı Pehlevi
Hanedanının ilk yıllarındaki Birjand’a dair yazarın bildiği, tecrübe ettiği ve
okuduğu şeylerin özel bir derlemesidir. Yazarın hakkında konuştuğu dönem ile
içerisinde yaşadığı dönem arasında yaklaşık yetmiş seksen yıllık büyük bir
zaman farkı vardır. Bu, kitaptaki en büyük hata kaynağı olabilir, çünkü o
dönemin sosyal gerçekliklerine ulaşmak imkânsızdır ve bahsi geçen dönemde
yaşamış olanlarla yapılacak mülakatlar son derece zor ve problemli olabilir.
Her şeye rağmen, Jamal Rezayi kullandığı materyallerin çoğunu gençliğinde
tuttuğu notlardan almış gibi görünmektedir; zira kimi zaman onlarca beyitten
oluşan yerel şiirleri olduğu gibi hatırlamak – hele hele ileri bir yaşta – son
derece zor olsa gerek. Bir dilci olarak yazarın deyimlerin transkripsiyonuna,
şiirlere ve yerel isimlere duyduğu ilgi kitabın başından sonuna kadar kendini
belli etmektedir. Üç ekten ikisi de Birjand’ın yerel ağızlarının
araştırılmasına hasredilmiştir. Üçüncü ek ise eski şehrin fotoğraflarından
oluşmaktadır. Son olarak, kitap, basit bir dille yazılmıştır ve üslup ve
yaklaşım itibarıyla akademiktir. Bu kitapta bir araya getirilen bilgiler büyük
oranda tasviridir ve kitapta kişisel görüşlere çok nadiren rastlanır. Bu
kitabın başlıca okuyucuları antropologlar, dilciler ve Horasan kültürüne ilgi
duyanlardır.
Iraj Esmaeilpour Ghoochani
Çeviren Fatih Taştan
رضايى، جمال. بیرجندنامه: بیرجند در آغاز سده ی چهاردهم
خورشیدی. به اهتمام محمود رفيعى. تهران: هیرمند، ١٣٨١، ۴۲۴ص.
Rizayi,
Jamal. Birjandnamah: Birjand dar Aghaz-i Sadah-yi Chahardahum-i Khurshidi.
Mahmud Rafiʻi (ed.). Tehran: Hirmand, 2003, 424 s.
ÖZET
Birjandname:
Fars Takvimiyle 14. Yüzyılın Başlarında Birjand
بیرجندنامه: بیرجند در آغاز سده ی چهاردهم خورشیدی
Bu kitap, Birjand şehrinin bir hikâyesi olup
dünün Birjandı’nı çağdaşlara tanıtmayı amaçlamaktadır. Jemal Rezayi öncelikli
olarak “Birjand’ın popüler kültürü” üzerine bir kitap yazmak istemiş fakat
doğduğu bu şehirde geride bıraktığımız on yıllar içerisinde meydana gelen
dramatik değişimlerin farkına varmıştır. Bu değişimler yazara o denli sert
görünmüştür ki, geçmişin unutulacağı korkusuyla
projesini mevcut Birjand’ı değil de bildiği Birjand’ı konu edinen bir kitap
yazmak olarak değiştirmiştir. Kitap her biri ayrı ayrı ele alınmış ve ayrıntılı
bir şekilde değerlendirilmiş olan şehrin mimarisi, geçim kaynakları,
giyim-kuşam biçimleri, gelenekleri, dili, oyunları ve halkın inançları gibi
meselelerle ilgili farklı tartışmaları içeren bir monografidir.
Mimari alanında vurgunun büyük kısmı
binaların yapısından ziyade toplumsal işlevi üzerine yoğunlaşmaktadır. Birjand’ın
eski sulama ve su temin etme sistemi hakkındaki incelemeler eserin diğer önemli
yönleri arasında yer almaktadır. Fakat muhtemelen kitabın en dinamik ve çekici
yeri, Birjand halkının popüler inançlarını ve fikirlerini konu edinen iki
bölümdür. Söz konusu iki bölüm, Jamal Rezayi’nin yazma şansına asla sahip
olamadığı kitabın ön sözü olabilirdi (Rezayi, kitabın yayımlanmasından yaklaşık
bir yıl önce vefat etmiştir).
Birjand Kitabı Pehlevi
Hanedanının ilk yıllarındaki Birjand’a dair yazarın bildiği, tecrübe ettiği ve
okuduğu şeylerin özel bir derlemesidir. Yazarın hakkında konuştuğu dönem ile
içerisinde yaşadığı dönem arasında yaklaşık yetmiş seksen yıllık büyük bir
zaman farkı vardır. Bu, kitaptaki en büyük hata kaynağı olabilir, çünkü o
dönemin sosyal gerçekliklerine ulaşmak imkânsızdır ve bahsi geçen dönemde
yaşamış olanlarla yapılacak mülakatlar son derece zor ve problemli olabilir.
Her şeye rağmen, Jamal Rezayi kullandığı materyallerin çoğunu gençliğinde
tuttuğu notlardan almış gibi görünmektedir; zira kimi zaman onlarca beyitten
oluşan yerel şiirleri olduğu gibi hatırlamak – hele hele ileri bir yaşta – son
derece zor olsa gerek. Bir dilci olarak yazarın deyimlerin transkripsiyonuna,
şiirlere ve yerel isimlere duyduğu ilgi kitabın başından sonuna kadar kendini
belli etmektedir. Üç ekten ikisi de Birjand’ın yerel ağızlarının
araştırılmasına hasredilmiştir. Üçüncü ek ise eski şehrin fotoğraflarından
oluşmaktadır. Son olarak, kitap, basit bir dille yazılmıştır ve üslup ve
yaklaşım itibarıyla akademiktir. Bu kitapta bir araya getirilen bilgiler büyük
oranda tasviridir ve kitapta kişisel görüşlere çok nadiren rastlanır. Bu
kitabın başlıca okuyucuları antropologlar, dilciler ve Horasan kültürüne ilgi
duyanlardır.
Iraj Esmaeilpour Ghoochani
Çeviren Fatih Taştan